چند وقت پیش توی سالن سینما ، آخر های فیلم هیس .. پوران درخشنده ، توی زمانهای انتهایی فیلم که استرس زیاد بود ، یکدفعه یکی از ته سالن که معلوم بود خیلی زیاد تحت تاثیر فیلم و مخصوصا استرس هاش بود بلند فریاد کشید : درخشنده روانی … بعد هم دوباره بلند تاکید کرد : پوران درخشنده یه روانیه !!!!
عرضم اینه که جدا از مسائل فرهنگی جامعه و بررسی ساختاری یک فیلم ، یک فیلم تا چه اندازه میتونه و اجازه داره با ذهن مخاطب بازی کنه ! یعنی حد این مسئله کجاست . در واقع آیا ما اجازه داریم به بهانه تاثیر گذاری بر روی مخاطب تنش فیلم رو اونقدر بالا ببریم که خود تبدیل به یک محرک روانی بشه ؟
این واقعا برای من یک سواله و تمایل دارم دوستان در این بحث شرکت کنن .