چند وقت پیش توی سالن سینما ، آخر های فیلم هیس .. پوران درخشنده ، توی زمانهای انتهایی فیلم که استرس زیاد بود ، یکدفعه یکی از ته سالن که معلوم بود خیلی زیاد تحت تاثیر فیلم و مخصوصا استرس هاش بود بلند فریاد کشید : درخشنده روانی … بعد هم دوباره بلند تاکید کرد : پوران درخشنده یه روانیه !!!!
عرضم اینه که جدا از مسائل فرهنگی جامعه و بررسی ساختاری یک فیلم ، یک فیلم تا چه اندازه میتونه و اجازه داره با ذهن مخاطب بازی کنه ! یعنی حد این مسئله کجاست . در واقع آیا ما اجازه داریم به بهانه تاثیر گذاری بر روی مخاطب تنش فیلم رو اونقدر بالا ببریم که خود تبدیل به یک محرک روانی بشه ؟
این واقعا برای من یک سواله و تمایل دارم دوستان در این بحث شرکت کنن .
سلام یه سوال دارم ممنون میشم بطور کامل جوابمو بدید
اول اینکه تو فیلنامه نویسی باید چه چیز هارو دقیقن نوشت یعنی لازمه بنویسیم دوربین چطوری باشه یا از کجا بره کجا و نور و تزیینات و .. چطور باشه لطفا برای یک اماتور مث من بطور کامل توضیح بدید یا اصلا میخواید یه سه چهر خط فیلنامه برام بنویس بطور بداحه مثلا پسری که تو راه مدرسه داره به سما خونش میره و تصادف میکنه.
ممنون
دوست عزیز در فیلمنامه اول از هر چیز باید در صدر هر صحنه نوشته شه که ایا داخل است یا خارج.و در کنار ان اینکه چه مکانی است و در کنار ان اینکه ایا در چه موقعیت زمانی قرار دارید.مثلا:داخلی- خیابان- روز
برای توضیحات صحنه شما لازم نیست که زاویه ی دوربین را لحظه به لحظه گزارش دهید.یادتان باشد که شما نه کارگردانید نه فیلمبردار و نه طراح صحنه.شما فیلمنامه نویسید. در نوشتن جزئیات صحنه افراط نکنید و چیزهای لازم را بنویسید.به بیان دیگر چیزهایی را بنویسید که اگر نوشته نشوند خواننده گمراه میشود و چیزهایی از جزئیات صحنه را ننویسید که فکر میکنید بهتر است اینگونه باشد.
و در مورد دیالوگ نویسی هم دیالوگ ها در وسط صفحه باید نوشته شوند.
برای بیشتر متوجه شدن به سایت تالار فیلمنامه نویسان میتوانید مراجعه کنید و فیلمنامه های معروف ایرانی را بخوانید.و همینطور فیلمنامه های کوتاه موجود را.کتاب رابرت مک کی بسیار به شما کمک خواهد کرد. دیدن چند خط فیلمنامه به شما کمکی نمیکند.
خانم سحر ممنون از توضیح خوبتون.
خانم سحر بسیار عالی براش توضیح دادی.
این فیلم رو من خودم ندیدم.
یکی از بستگان دید گفت خیلی تأثیر روحی بدی داره بشدت دچار ناراحتی می کنه و میتونه باعث افسردگی و نگرانی بیننده بشه!
خودش دیده بود و می گفت تا چند روز بشدت حالش بد بوده!!
همه اینها باعث شد حتی فکر دیدن این فیلم رو نکنم! چه در سینما و چه در سی دی و …!
هر چند با خواندن نقدها و مطالب مرتبط در جریان داستان فیلم قرار گرفتم! (که باعث شد بیشتر به تصمیمی که گرفتم اطمینان کنم!)
به نظر من تماشاچی و همین طور سینمای ایران هنوز ظرفیت این حد بالای از احساسات رو ندارن!
مخصوصا اینکه هیچ نقادی نمیاد این گونه فیلم ها را به شکلی واقعی و به کمک روانشناسان خبره به نقد و بررسی بپردازد!
جایگاه زنان در اکثر فیلم های خانوم درخشنده طوری قرار میگیره که انگار حق زنان بطور وحشتناکی در ایران نادیده گرفته میشه همونطور که در تسویه حساب دیدیم. از اینها بگذریم اگه نظر من رو خواسته باشید میگم خیلی خیلی فیلم بی شیرازه ای بود یعنی فقط با احساسات مردم بازی کرد وبه قول معروف ذهن مخاطب رو در گیر خودش کرد اما اگر از حق هم نگذریم اسیب هابی اجتماعی مهمی رو در میان گذاشته بود.ولی نباید اینطوری این اسیب هار و به نمایش میگذاشت . خیلی متشکر که نوشته ها ی بنده رو قابل دونستید.